شما

شما گفتن به شما راحت است.

فعل جمع به کار بردن در مقابل شما ساده است.

محترم بودن در حضور شما آسان است.

همه وجودم پر از احترام به شما است.

سراپا تعظیم در مقابل شما هستم.

همه هستی ام خاکساری در پیشگاه شما است.

این طور رفتار کردن در مقابل بزرگی های شما که کاری ندارد.

چیزی که سخت است ساکت بودن است.

چیزی که سخت است سرپوش گذاشتن روی دوستت دارم ها است.

چیزی که سخت است ساکت کردن وجودی است که دم به دم دوست دارد فدایت شود. قربان صدقه ات برود.

چیزی که سخت است جابجا کردن تو با شما نیست. جایگزین کردن عزیزم با شما است.

با تک تک سلول های وجودم عاشقانه دوستت دارم. دوستت دارم . دوستت دارم. دوستت دارم....

عشق شورانگیز

این روزها چیز جالبی کشف کرده ام.
فهمیده ام که عشق یک ویژگی مهم دارد.
ویژگی مهم ش این است که همه جوره زیبا است.
شادی اش زیباست ، غصه اش هم زیبا است.
کنارش زیباست ، فراقش هم زیبا است.
وقتی دست هایت توی دست هایش است دنیا را به آدم می دهند.
وقتی دست هایت در آرزوی دست هایش است رویاهایش زندگی را شیرین می کند.
وقتی صبح بیدار می شوی اضطراب اینکه امروز چقدر دوستت خواهد داشت ، خواب را از چشمانت دور می کند. قلبت تاپ تاپ می کند تا ساعت های بی درد لنگان لنگان خودشان را به جایی برسانند که سلام کردن بی ادبی نباشد. همه عشقت را در پیامی جمع می کنی و به دست باد می دهی تا به دستش برساند. تپش های قلبت تندتر و تندتر می شود. انتظار می کشی و انتظار ...
همه این لحظه های شیرین هر روز یک جور دلت را می برند. یک بار با اخم های زیبا و دوست داشتنی اش، یک بار با لبخند های به یاد ماندنی اش، یک بار هم با بوسه های چیدنی اش.
وقتی لبخند می زند فرصت داری تا در چشمه عشق ش سیراب شوی و وقتی ناز می کند می توانی نازش را بکشی و با عشوه هایش زندگی کنی. وقت بوسه هم که باید سینه چاک دهی و کرور کرور عشق را وارد قلبت کنی.
اینها همه و همه زیبا هستند.
من که جز زیبایی از عشق ندیدم. چه آرام باشد و چه شورانگیز و پرتلاطم.

عاشقانه با خدا

...

چقدر بزرگی!

چقدر دوست دارمت

چقدر سخاوتمندانه می بخشی

اگر تو نبودی عشقم را به که می سپردم؟

اگر تو نبودی بوسه ام را به که می دادم تا برایش ببرد؟

اگر تو نبودی چه کسی تپش های قلبم را در گوشش زمزمه می کرد؟

اگر تو نبودی این لحظه های دست و پا بسته بودن را چگونه تحمل می کردم؟

خدایا ! پروردگارا! خودت شادی را در تک تک لحظه هایش جای ده.

خودت  آغوش پرمهر  خداوندی ات  را  به رویش  باز کن.

خودت  تن سالم و دل خوش  را به او کادو  بده.

خودت لبخند را یار جاودانه لب هایش کن!

خودت  روی ماهش  را  ببوس.

چقدر دوست دارمش

چقدر میخواهمش

چقدر عاشقم

...

شاهزاده رویاها

گاهی چقدر از خودم خوشم می آید.

چقدر به خودم احسنت می گویم.

حس می کنم شایسته همه آفرین های دنیا هستم.

واقعا چطور در اولین نگاه ها فهمیدم؟

وقتی هنوز نمی شناختمت.

وقتی هنوز سیر ندیده بودمت.

وقتی هنوز نچشیده بودمت.

با این همه چیزهایی که از تو نمی دانستم

با این همه زیبایی هایی که از تو ندیده بودم

همان اول کار

نامت را شاهزده گذاشتم.

شاهزاده رویاهای من